Naast het spelen van werk van gerenommeerde tekst- en songwriters houdt de gitarist zich ook bezig met het expressie geven aan eigen gedachtes, gevoelens en observaties. Met vallen en opstaan, onregelmatig, als oprisping. Noem het een (song)tekst, gedicht, mini-essay, een blad vol enigszins samenhangende woorden.
Kijk en lees maar en misschien inspireert het jou. Een reactie zou ik dan zeer op prijs stellen.
Dit is mijn land
Dit is mijn land. Mijn vader gaf het mij
Op deze bodem met zijn poten in de klei
Steen brak onder zijn handen,
vegen het vuil van mijn gezicht
Dit is mijn land en daar blijf ik bij
Dit is de grond waarop ik sta
Dit is mijn grond. Wat er groeit, leeft in mij
In deze bodem sloeg ik het water uit de put
Zaad verliet mijn handen,
vegen het vuil van jouw gezicht
Dit is mijn grond en daar blijf ik bij
Dit is de grond waarop ik sta
Dit is ons land, samen gaan wij voort
Over deze bodem, geploegd en verstoord
Hand rust in mijn handen,
vegen het vuil van haar gezicht
Dit is ons land en daar blijf ik bij
Dit is ons land
Dit wordt jouw land als ik er niet meer ben
In deze bodem, leg me daar maar neer
Mijn hoofd ligt in jouw handen,
vegen het vuil van mijn gezicht
Dit wordt jouw land
Kleurenblind
Zelfs als zij die ene jurk
Waarmee het daglicht wordt versierd
Zelfs als ze haar roze pyjama
Waardoor de schemer wordt verjaagd
Zelfs als zij "Welterusten"
Waardoor de nacht hels wordt verlicht
Zelfs als zij "Goedemorgen"
Waardoor de ochtend openbarst
Dan nog kan ik geen kleuren zien
Zelfs als zij “Ik vind je lief”
Waarbij mijn vel rood wordt geklauwd
En als zij haar tranen laat
Waarmee een regenboog verschijnt
Zelfs als zij, zelfs als zij
Zelfs als zij; wat, maakt niet uit
Zelfs als zij dat ene lied
Waardoor de wereld zuiver kleurt
Zelfs als haar lijfje meedanst met
Waardoor de vloer blauw geel en groen
Dan nog kan ik geen kleuren zien
Grijs, grijs, ik zie grijs
Onbeperkt en oneindig grijs
Grijs, grijs, ik zie grijs
Alle tinten zijn tomeloos grijs
Dat je leeft
Dat je leeft tevergeefs
Dat niemand je ziet
Dat niemand je hoort
Dat je leeft en je niemand ooit stoort
Dat je leeft tevergeefs
Dat niemand je ruikt
Dat niemand je voelt
Dat niemand je aanwezigheid benoemt
Dat kan toch niet waar zijn
Dat het bestaat
Dat iemand niemand is
Dat je leeft tevergeefs
T is okee
Wanneer de zon schijnt terwijl het giet
En het donker is in het licht
Wanneer het sneeuwt terwijl het dooit
En je alles ziet met je ogen dicht
Wanneer de verwarring helder is
En de paniek een moment van rust
Wanneer de twijfel een zekerheid is
En als je valt de grond jou kust
Als je schrijft en het blad blijft leeg
En de tekening is één grote veeg
Lopend uit de maat, de tonen dissonant
Dan is het okee en het klopt van geen kant
Bij deze
Ik zoop,
ik snoof dope
want het bloed kroop
Ik loop
niet te koop
met mijn wanhoop
Bij deze,
dan toch.
Tachtig jaar vrijheid 1
Langs paden in het bos
liggen omgezaagde stammen,
gestapeld als lijken
in een concentratiekamp.
Uit wonden druipt hars
als dikke, dikke druppels bloed.
Rode tranen vloeien
de vrijheid tegemoet.
Huilen in vrijheid,
zelfs na tachtig jaar.
Tachtig jaar vrijheid 2
Tachtig jaar vrijheid
is blijkbaar kunnen zeggen wat je wil
en anoniem bedreigen van een mens
Tachtig jaar vrijheid
is een toenemende wens naar autocratie
en een vuurwerkbom bij een demonstratie
Tachtig jaar vrijheid
is wantrouwen in de wetenschap en media
of eigenlijk in alles wat je niet kent
Tachtig jaar vrijheid
is de oren dicht, de ogen gesloten,
de geuren verbloemd, de smaak bedorven
Tachtig jaar vrijheid
is duizend keer dezelfde leugen
in de hoop dat die waarheid wordt.
De waarheid, ach zij ligt onder een deken -
niet die van warmte op een koude winternacht,
niet die van veilig als de wereld wordt verkracht,
niet die van sluimer als het wezen bijna slaapt,
niet die van nestelen wat leven zekerder maakt.
De waarheid, zij ligt onder een deken
van boete en schaamte
van oordeel en haat
van angst en schuld
waarmee te veel harten zijn omhuld.
Reactie plaatsen
Reacties